در این پژوهش، توزیع وزن مولکولی قیر پایه و تغییرات آن در نمونه شاهد با استفاده از داده های تجربی رئولوژیکی زاویه فاز محاسبه و مدل دلتا (زاویه فاز) ارائه شده توسط استاستنا و همکاران از راه محاسبه زمانهای آسایش با استفاده از داده های تجربی رئولوژیکی هر دو قیر مطالعه شد. با توجه به توزیع وزن مولکولی محاسبه شده مشخص شد که گونه های مولکولی سازنه قیر هر دو نوع تغییر افزایش و کاهش وزن مولکولی یا اندازه تجمعات مولکولی (خوشه ها) را طی اختلاط در دمای بالا تحمل می کنند. از آنجا که این گونه محاسبات قبلا در مورد قیر پایه و شاهد انجام نشده بود. مشاهده کاهش وزن مولکولی یافته جدیدی است که در مطالعه رفتار قیرهای پلیمری باید در نظر گرفته شود. با توجه به غیر مخرب بودن این روش و عدم استفاده از حلال در تحلیل ساختار قیر، این روش را می توان به سهولت برای کنترل کیفیت و ساختار قیرها در حین تولید بر پالایشگاه ها،تعیین عمر مفید مصالح ساخته شده از قیر و تغییرات ایجاد شده درکیفیت قیر مصرف شده بکار برد.

در این پژوهش، توزیع وزن مولکولی چهار نمونه پلی پروپیلن تک نظم تجاری با استفاده از اطلاعات رئولوژیکی تخمین زده شد. مدول های دینامیکی G’(w) و G”(w) حاصل از اندازه گیری های رئولوژیکی در ناحیه ویسکوالاستیک خطی در محاسبه طیف زمان آسایش نمونه ها به کار گرفته شد و از آن جا مدول آسایش برشی مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت نیز، توزیع وزن مولکولی با استفاده از داده های مدول آسایش و تابع کرنل تیم در قانون اختلاط عمومی محاسبه و با نتایج تجربی حاصل از اندازه گیری های رنگ نگاری ژل تراوایی مقایسه شد. نتایج حاصل نشان داد که طیف نرمال شده زمان آسایش معیار مناسبی برای مقایسه کیفی توزیع وزن مولکولی نمونه هاست . به علاوه، با استفاده از تابع کرنل تیم امکان محاسبه نسبتا دقیق متوسط های وزن مولکولی نمونه های پلی پروپیلن تک نظم امکان پذیر است. اما انطباق دقیق منحنی های توزیع وزن مولکولی محاسباتی بر نتایج تجربی مستلزم تغییر پارامترهای پیش فرض مدل به ویژه پارامتر اختلاط b از 3.84 به حدود یک و همچنین کسر کردن سهم آسایش رز از طیف زمان آسایش است.

مقدمه: کلوییدها در مایع درمانی بیماران نقش بسزایی دارند، ولی این محلول ها اثرات سویی بر روی سیستم انعقادی می گذارند که باعث محدودیت در استفاده از آن ها می شود. به تازگی انواع جدیدی از این محلول ها در دسترس قرار گرفته اند که اثرات سوء انعقادی کمتری برای آن ها ذکر شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات انعقادی انواع جدید در مقایسه با انواع قدیمی بود.روش ها: در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور 58 بیمار با (American Society of Anesthesiologists) ASA I و II که کاندید اعمال جراحی اندام و قسمت تحتانی شکم بودند، تحت بیهوشی اسپاینال قرار گرفتند. در زمان بیهوشی وضعیت انعقادی به وسیله ترومبوالاستوگراف قبل و یک ساعت بعد از تجویز 15 سی سی بر کیلوگرم وزن بدن از محلول هیدروکسی اتیل استارچ  130(Hydroxyethyl starch 130 یا 130 HES) در گروه مطالعه و در گروه شاهد، اندازه گیری شد. همزمان وضعیت همودینامیک بیمار مانیتور و ثبت گردید. یافته های مطالعه با استفاده از آزمون های آماری c2، Repeated measures ANOVA و Mann-Whitney در سطح 0.05 تحلیل شد.یافته ها: 58 بیمار به مطالعه وارد شدند. میانگین سنی بیماران در گروه 200  HESو HES 130 به ترتیب 16.1±37.83 و 5.6±44.07 سال بود (0.05<P). با حضور 23 مرد و 6 زن در هر گروه، دو گروه توزیع جنسی یکسانی داشتند. وزن بیماران دو گروه نیز به ترتیب 8.7±69.48 و 7.5±69.72 کیلوگرم بود (0.05<P). تفاوت میاگین ضربان قلب و درجه حرارت در دو گروه معنی دار بود، اما بیماران از نظر فشارخون تفاوت معنی دار آماری نشان ندادند. میانگین تغییرات مختصات ترومبوالاستوگرافی (TEG یا Thromboelastography) پس از تجویز 200 HES یا 130 نسبت به قبل از آن در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر استفاده ازHES 130  به میزان 15 سی سی بر کیلوگرم وزن بدن از نظر تاثیر بر سیستم انعقادی مزیتی بر HES 200 ندارد.

نانوبیوموتورهای مولکولی سیستم های پروتئینی، نانومقیاسی هستند که متصدی فرآیند انتقال اجزای درون سلولی هستند و به سه نوع کینزین، داینین و مایوزین تقسیم می شوند. در این تحقیق از نگاه ماکروسکوپیک به پدیده انتقال جرم درون سلولی توسط این موتورها نگریسته شده است. برای این هدف از تئوری Dinh و همکاران استفاده شده است. در پژوهش های قبل، فقط الگوی توزیع بر مبنای حل یک معادله تقریبی ارایه شدهاست. در حالی که در تحقیق حاضر علاوه بر ارایه نتایج عددی توزیع ارگانلهای حاصل شده از حل معادله تقریبی، دستگاه معادلات دیفرانسیل پارهای حاکم بر سیستم برای 15 ارگانل مختلف حل شده است. به این ترتیب علاوه بر توزیع کلی ارگانلها، سهم موتورهای مختلف در توزیع ارگانلها نیز به دست آمده است. نتایج حاکی از تفاوت پاسخها هنگام استفاده از معادله تقریبی و دستگاه معادلات در مرزها، به ویژه مرز هسته است.

سابقه و هدف: شواهد بسیاری وجود دارند که لیپیدها به ویژه لیپوپروتئین ها با وزن مولکولی پایین و همین طور پلاکت ها نقش مهمی در پاتوژنز پلاک آترواسکلروزیس و تشکیل لخته عروقی دارند. مساله مهم این است که چگونه لیپیدها می توانند باعث القای تشکیل ترومبوز اولیه گشته و چه آزمایش هایی در تشخیص زودرس این ترومبوس ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است؟مواد و روش ها: این تحقیق به روش مقطعی (cross sectional) انجام شد. 42 نفراز میان افرادی که سابقه افزایش چربی با کلسترول تام سرم بالاتر از mg/dL 200 داشتند و 14 نفر از میان افراد داوطلب سالم (کلسترول طبیعی) به عنوان شاهد سالم انتخاب شدند. پس از جمع آوری LDL سرم نمونه ها و اکسید کردن آن ها، فعالیت پلاکت ها در مجاورت این نمونه ها آزمایش شد. نتایج با استفاده از 16 SPSS و آزمون t-test تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میزان جذب LDL اکسیده نمونه ها از 0.45 در LDL طبیعی به0.98 در فرم اکسیده تبدیل شده (p<0.0008). برخلاف LDL طبیعی، لیپوپروتئین های اکسید شده موجب افزایش تجمع پلاکتی با اگریگومتری شدند، فعالیت پلاکت ها در مجاورت n-LDL فقط 11% بود، در صورتی که در مجاورت mg/dL 20 از OX-LDL، این فعالیت تا 45% رسید. فلوسیتومتری نشان داد که حداکثر میزان باند شدن پلاکت ها به فیبرینوژن در مجاورت 10 میکرومول ADP و mg/dL 20 لیپوپروتئین های طبیعی و اکسید شده، به ترتیب 8% و 82% بود.نتیجه گیری: آزمایش ها نشان دادند که چنانچه لیپیدها در مجاورت مواد و داروهای اکسیدان قرار گیرند، اکسید شده و موجب فعالیت بیشتر پلاکت ها می گردند. بنابراین احتمال ایجاد ترومبوز وریدی و بیماری های قلبی عروقی زیاد می شود.

پلیمرهای حافظه دار زیرمجموعه ای از مواد هوشمند هستند که می توانند شکل اولیه شان را بعد از تغییر شکل موقت بازیابی نمایند. این دسته از پلیمرها دارای کاربردهای فراوانی بوده و در سال های اخیر نظر بسیاری از صنایع (به خصوص پزشکی) را به خود جلب کرده اند. هدف اصلی این مطالعه، بررسی تأثیر وزن مولکولی بر پارامترهای مختلف حافظه شکلی پلیمر می باشد. علاوه بر این، مکانیزم های حاکم بر رفتار حافظه داری پلیمرها مورد مطالعه قرار می گیرد. محاسبه ی دمای انتقال شیشه ای و تأثیر این پارامتر بر رفتار حافظه شکلی پلیمر از دیگر اهداف این پژوهش می باشند. در این مطالعه، همه مدل ها با نرم افزار متریالز استودیو ساخته شده و تمامی شبیه سازی ها با استفاده از نرم افزار لمپس انجام شده است. طبق نتایج حاصل، دمای انتقال شیشه ای پلیمر با افزایش درجه پلیمریزاسیون افزایش می یابد. ادامه ی مطالعات در راستای دستیابی به ریزساختاری بهینه نشان داد که با افزایش وزن مولکولی از g/mol 36000 به g/mol108000، پارامتر تثبیت شکل از 90% به 94% افزایش می یابد. برخلاف تثبیت شکل، پارامتر بازیابی شکل روندی نزولی را با افزایش وزن مولکولی دنبال می کند. این روند کاهشی، ناشی از افزایش نسبت فاز ثابت به فاز بازگشت پذیر با افزایش وزن مولکولی پلیمر است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.